Sytuacja zawodowa osób
niepełnosprawnych bywa bardzo często przedmiotem wielorakich dyskusji.
Mowa w
nich nie tylko o rynku pracy ale również o możliwościach kształcenia się
osób z
niepełnosprawnością. Oczywiście kwestia zdobywania wykształcenia, a co
za tym idzie, podnoszenia kwalifikacji, jest sprawą indywidualną każdego
z
osobna. Warto jednak, aby pokonywać swoje słabości, realizować plany, a
przede
wszystkim dążyć do wyznaczonego celu.
Niewątpliwie celem każdego dorosłego człowieka jest praca, która daje
poczucie bezpieczeństwa i stabilizacji. Niepełnosprawność bywa jednak barierą
na drodze do zdobycia lub znalezienia swojego miejsca na rynku pracy. Bywa, co
nie oznacza, że zawsze nią jest. Pracodawcy bowiem, coraz częściej i chętniej
zatrudniają osoby niepełnosprawne, dostrzegając w nich przede wszystkim
potencjał, a nie deficyty. Zdają sobie sprawę, że współczesny rynek pracy
potrzebuje osób wyposażonych w umiejętności niezbędne do tego, aby umiejętnie
współpracować z innymi, radzić sobie w trudnych sytuacjach zawodowych oraz
adaptować do zmieniających się warunków. Pracodawcom nie zależy tylko na
dyplomach, certyfikatach czy zaświadczeniach. Cenią w przyszłych pracownikach
umiejętność radzenia sobie w różnych sytuacjach oraz zaangażowanie w realizację
powierzonych zadań.
Niepełnosprawność nie jest zatem wykluczeniem z rozmaitych grup zawodowych.
Nie powinna być też pretekstem, do zaniżania swoich kwalifikacji i predyspozycji.
Każdy przecież zna swoją wartość i możliwości, które może zaoferować
pracodawcy.
Wsparcie specjalistów w aktywizacji zawodowej osób niepełnosprawnych
Zaniżone poczucie wartości u osób niepełnosprawnych, skupienie na swojej
niepełnosprawności, rozpamiętywanie porażek z nią związanych, staje się
przeszkodą do wyjścia na rynek pracy. Naturalnie nie jest to model pośród
wszystkich niepełnosprawnych poszukujących pracy, niemniej spora grupa jest
reprezentantem owego modelu. Izolują się od otoczenia, a kontakty społeczne
ograniczają jedynie do najbliższych i zaufanych osób.
Niepełnosprawność nie może być
„zwolnieniem” od odpowiedzialności za własne
życie. Nie może być też „zwolnieniem” od zaangażowania, aby było ono
ciekawe i satysfakcjonujące zwłaszcza na gruncie zawodowym. Wielu
specjalistów potrafi
i chce wspierać osoby niepełnosprawne, dla których rynek pracy i
zdobycie
zatrudnienia, wydaje się być celem nie do osiągnięcia. Warto wymienić
tutaj
doradcę zawodu, trenera pracy oraz prawnika i psychologa. Niemal każda
fundacja/organizacja pozarządowa wspierająca osoby niepełnosprawne w
wejściu na
rynek pracy, zatrudnia owych specjalistów.
Ważnym aspektem aktywizacji zawodowej jest przede wszystkim gotowość do
zmierzenia się z nowymi wyzwaniami. Aktywizacja zawodowa osób niepełnosprawnych
ma na celu sprecyzowanie ich ścieżki kariery oraz obszarów aktywności, które są
zgodne kompetencjami i możliwościami poszczególnych osób.
Doradcy służą wsparciem w przygotowaniach do
procesu poszukiwania pracy oraz
w tworzeniu dokumentów aplikacyjnych. Wskazują również obszar, w którym dana osoba niepełnosprawna może lub powinna podnieść swoje kwalifikacje, a tym samym zwiększyć szanse na zatrudnienie. Udzielają informacji o kursach, projektach i innych formach wsparcia lub aktywności, skierowanych do osób niepełnosprawnych. Doradcy diagnozują możliwości psychofizyczne i predyspozycje zawodowe oraz ograniczenia wynikające z rodzaju dysfunkcji. Mają też na uwadze zindywidualizowane podejście, ponieważ bardzo często osoby z tą samą niepełnosprawnością mogą mieć różne możliwości i różne ograniczenia w życiu zawodowym.
w tworzeniu dokumentów aplikacyjnych. Wskazują również obszar, w którym dana osoba niepełnosprawna może lub powinna podnieść swoje kwalifikacje, a tym samym zwiększyć szanse na zatrudnienie. Udzielają informacji o kursach, projektach i innych formach wsparcia lub aktywności, skierowanych do osób niepełnosprawnych. Doradcy diagnozują możliwości psychofizyczne i predyspozycje zawodowe oraz ograniczenia wynikające z rodzaju dysfunkcji. Mają też na uwadze zindywidualizowane podejście, ponieważ bardzo często osoby z tą samą niepełnosprawnością mogą mieć różne możliwości i różne ograniczenia w życiu zawodowym.
Prawnicy pomagają
w kwestiach dotyczących ulg, dofinansowań i uprawnień, jakie można uzyskać z
tytułu niepełnosprawności. Pomagają również w rozwiązywaniu problemów o
charakterze prawnym.
Konsultacje prawne obejmują między innymi:
- informacje odnośnie uprawnień osób niepełnosprawnych,
- informacje na temat praw osób niepełnosprawnych,
- informacje o dofinansowaniu dla osób niepełnosprawnych,
- zagadnienia z zakresu prawa pracy,
- pomoc w napisaniu odwołania/pozwu do ZUS, urzędu, sądu.
Psycholodzy wspierają w przygotowaniach do wejścia
lub powrotu na rynek pracy. Pomagają w przełamywaniu barier związanych z
podjęciem zatrudnienia, które utrudniają poszukiwanie pracy. Motywują do
usamodzielniania się oraz wspierają w pokonywaniu barier psychologicznych związanych
z niepełnosprawnością.
Ważną zasadą pracy wszystkich
specjalistów jest wpieranie, doradzanie i przekazywanie informacji, a
nie wyręczanie osób niepełnosprawnych. Zarówno
doradca jak i psycholog starają się, aby każda z osób brała
odpowiedzialność za
swoje działania, uczyła się radzić sobie z różnymi sytuacjami, a tym
samym
zyskała pewność siebie.
Zatrudnienie wspomagane - job coaching -
trener pracy
W wyniku działań organizacji pozarządowych oraz
stowarzyszeń bardzo prężnie zaczęło rozwijać się model zatrudnienia
wspomaganego. Jest ono dedykowane osobom ze znacznym stopniem
niepełnosprawności lub osobom z niepełnosprawnością intelektualną.
W owym modelu osoba niepełnosprawna jest zatrudniona na otwartym rynku pracy, przy zapewnieniu jej odpowiedniego wsparcia – trenera pracy, którego zadaniem jest pomoc osobie niepełnosprawnej w przystosowaniu się do wykonywania zadań i obowiązków zawodowych w środowisku pracy.
Model job coaching’u opiera się na zmianie podejścia do usług w obszarze aktywizacji zawodowej osób niepełnosprawnych na otwartym rynku pracy. W podejściu tym, następuje zmiana myślenia z tradycyjnego: przeszkolić – zatrudnić, na myślenie zgodne z procesem wspomaganego zatrudnienia: zatrudnić – wyszkolić – utrzymać. Obręb wspomagania osoby zatrudnionej przez trenera pracy obejmuje:
W owym modelu osoba niepełnosprawna jest zatrudniona na otwartym rynku pracy, przy zapewnieniu jej odpowiedniego wsparcia – trenera pracy, którego zadaniem jest pomoc osobie niepełnosprawnej w przystosowaniu się do wykonywania zadań i obowiązków zawodowych w środowisku pracy.
Model job coaching’u opiera się na zmianie podejścia do usług w obszarze aktywizacji zawodowej osób niepełnosprawnych na otwartym rynku pracy. W podejściu tym, następuje zmiana myślenia z tradycyjnego: przeszkolić – zatrudnić, na myślenie zgodne z procesem wspomaganego zatrudnienia: zatrudnić – wyszkolić – utrzymać. Obręb wspomagania osoby zatrudnionej przez trenera pracy obejmuje:
- ocenę możliwości psychofizycznych klienta,
- wyszukiwanie miejsc pracy (aktywizacja),
- zatrudnienie w konkretnym miejscu pracy,
- szkolenie osoby zatrudnionej w danym miejscu pracy,
- stałe monitorowanie przebiegu pracy.
Przy współpracy z
trenerem, osoby niepełnosprawne dokształcają się również w tzw. zwykłych
umiejętnościach związanych z:
- orientacją przestrzenną w zakładzie pracy,
- samodzielnym przychodzeniem do pracy,
- orientacją czasową,
- wyuczeniem konkretnych czynności, jakie ma wykonywać osoba niepełnosprawna zatrudniona na danym stanowisku,
- wyuczeniem
tzw. umiejętności społecznych (komunikacja w grupie, współpraca
w zespole, radzenie sobie z krytyką, itp.)
Zadanie trenera pracy
nie polega na wypełnianiu obowiązków za podopiecznego. Jest on niejako
moderatorem drogi zawodowej swojego klienta. Znaczy to, że nie przedstawi
osobie niepełnosprawnej wachlarza ofert pracy, ale podpowie, jak je znaleźć.
Sprawdzi też, czy klient wykonał swoje zadanie. Job coach stara się jak
najlepiej pomóc swojemu klientowi, jednak nie będzie to możliwe, jeśli nie
pozyska on zaufania swojego klienta, który zdecyduje się na aktywną współpracę
z trenerem. Job coach motywuje do działania, pokazuje drogi rozwoju. Pomaga
zrozumieć i określić potrzeby.
Bariery związane z aktywizacją zawodową osób niepełnosprawnych
Aktywizacja
zawodowa jest szeroko rozumianym pojęciem, które od zawsze funkcjonowało w
naszym społeczeństwie. Jest ona podstawą, pewnym wyznacznikiem do osiągnięcia
sukcesu/celu, jakim jest praca. Niepełnosprawność jest niewątpliwie czynnikiem
utrudniającym wejście lub powrót na rynek pracy, jednak nie powinna być powodem
do wykluczenia z obszaru zawodowego. Aktywność osób niepełnosprawnych przejawia
się w różnych formach: działalności społecznej, sporcie, twórczości artystycznej.
Niewątpliwie jednak najwyższy i najważniejszy poziom aktywności stanowi praca
zawodowa, na możliwie wysokim poziomie kompetencji. Aktywność, zwłaszcza ta
zawodowa jest w przypadku osób niepełnosprawnych najkrótszą droga do integracji
społecznej, jest istotna wartością nie tylko dla jednostki ale również dla
społeczeństwa.
Na często
bardzo niski stopień aktywności zawodowej osób
niepełnosprawnych wpływają przede wszystkim bariery psychologiczne oraz
mentalne. Ograniczenia psychologiczne, obejmują przede wszystkim trudności
dotyczące zaakceptowania sytuacji związanej z posiadaną niepełnosprawnością.
Łączą się z silnymi emocjami, które utrudniają racjonalne spojrzenie na
sytuację i blokują podejmowanie odpowiednich działań. Owe bariery
psychologiczne mogą również dotyczyć braku wiary w poprawę obecnej sytuacji
życiowej. Brak właściwej kondycji psychicznej przejawia się utratą nadziei,
rezygnacją a niekiedy załamaniem. Trudności mentalne związane są z kolei z
negatywnymi postawami i reakcjami otoczenia względem osób niepełnosprawnych.
Niechęć, dyskryminacja oraz obojętność, to często reakcje okazywane przez
sprawną część społeczeństwa wobec problemów osób niepełnosprawnych. Różnorakie
bariery prowadzą w konsekwencji do izolacji. Mogą zniechęcać do podejmowania
działań w sferze aktywności zawodowej i społecznej.
Ogromną rolę z procesie aktywizacji zawodowej osób odgrywają przede wszystkim
najbliżsi oraz otoczenie, w którym osoba niepełnosprawna spędza najwięcej
czasu. Nie bez znaczenia jest też pomoc fachowców, o których była mowa powyżej.
Każda wskazówka, zachęta i wsparcie dla osób niepełnosprawnych, które chcą
znaleźć swoje miejsce na rynku pracy, prowadzi do podniesienia poczucia własnej
wartości i skutkuje ich ogromnym zaangażowaniem. Wsparcie osoby
niepełnosprawnej w procesie aktywizacji zawodowej jest niekiedy długotrwałe.
Wymaga pracy na wielu płaszczyznach. Przynosi jednak wymierne efekty w postaci
uzyskanej pracy i satysfakcji dla samej osoby niepełnosprawnej, która czuje się
potrzebna, kompetentna i tak samo wartościowa jak każdy z nas.
Instytucje wspierające osoby niepełnosprawne
Wsparciem osób niepełnosprawnych w aktywizacji zawodowej
oraz społecznej zajmują się rozmaite instytucje oraz organizacje pozarządowe.
Jedną z prężniej działających jest Fundacja Aktywizacja, która posiada swoje
oddziały na terenie całej Polski. Fundacja wspiera osoby niepełnosprawne w znalezieniu
pracy, a pracodawcom pomaga wyszukać odpowiednich pracowników. Świadczy usługi
dla osób ze wszystkimi rodzajami niepełnosprawności poprzez realizację
kompleksowych działań, jakie są prowadzone w poszczególnych Centrach Edukacji i Aktywizacji Zawodowej Osób
Niepełnosprawnych. Celem wszystkich podejmowanych działań jest odzyskanie wiary
we własne siły, zarówno w aktywności zawodowej, jak i społecznej (http://www.aktywizacja.org.pl/wroclaw).
Duże zaangażowanie w aktywizację zawodową osób niepełnosprawnych wykazuje
również Fundacja Eudajmonia. Poprzez swoje działania i realizowane projekty
wspiera osoby niepełnosprawne w nabywaniu nowych kompetencji lub rozwijaniu już
posiadanych (http://www.eudajmonia.pl/).
Wiele organizacji pozarządowych działa również na rzecz osób
niepełnosprawnych. Realizują one rozmaite projekty, które są dedykowane dla tej
grupy odbiorców. Niewątpliwie portal www.ngo.pl
jest kopalnią cennych wskazówek w obszarze aktywizacji zawodowej oraz
społecznej osób niepełnosprawnych.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz