Mój dom, Finlandia. Dziewiąty, najgłębszy krąg piekieł. Jezioro zamarzniętej krwi i win, powstałe z łez Lucyfera, zamienione w lód podmuchem jego skórzastych skrzydeł... Głowa mi pęka. Migreny zaczęły się niedługo po tym, jak Kate poroniła bliźnięta, nieco ponad rok temu. Teraz ból głowy trwa już trzy tygodnie bez przerwy, zaczynam od niego wariować. Patrzę na śpiącą Kate. Czuję ukłucie poczucia winy za śmierć naszych bliźniąt. Kate błagała, żebym zrezygnował ze śledztwa w sprawie Sufi i Elmi. Odmówiłem. Udało mi się rozwiązać sprawę morderstwa, jednak za wysoką cenę. Zanim skończyło się śledztwo, padło pięć trupów, w tym mój przyjaciel i sierżant Valtteri oraz moja była żona. Dwie kobiety owdowiały, siedmioro dzieci straciło ojców. A ja dostałem postrzał w twarz. Kula zostawiła paskudną bliznę, którą usunęłaby drobna operacja plastyczna, ale tego nie chciałem. Noszę ślad jako symbol mojej winy… Sprawa morderstwa somalijskiej imigrantki z Aniołów śniegu pozostawiła inspektora Kari Vaarę z blizną na twarzy, chroniczną bezsennością, uporczywą migreną i nieprzemijającymi wyrzutami sumienia. Rok później Vaara mieszka w Helsinkach, gdzie przeprowadził się na życzenie swojej pięknej amerykańskiej żony.
Kate czuje się tu jak u siebie, lecz dla Vaary z tym miastem wiążą się same złe wspomnienia. A praca na „cmentarnej szychcie” – nocnej zmianie w wydziale zabójstw – pogłębia stres. Dlaczego właśnie Vaara ma przeprowadzić śledztwo w sprawie Arvida Lahtinena – dziewięćdziesięcioletniego bohatera narodowego oskarżonego o zbrodnie wojenne? Rząd domaga się potwierdzenia jego niewinności, aby ocalić wizerunek Finlandii jako kraju, który odegrał heroiczną rolę podczas wojny. Ale dla Vaary dowody są jednoznaczne… Czy to przypadek, że właśnie teraz dostaje drugie dochodzenie? Rosyjski biznesmen jest podejrzany o zabójstwo swojej młodej niewiernej żony. I jak się okazuje – nietykalny... Każdy krok Vaary prowadzi w ślepą uliczkę. Każdy ruch może oznaczać koniec jego policyjnej kariery. Dwie pozornie różne sprawy łączą się zaskakująco, przeszłość i teraźniejszość zderzają się ze sobą, a on sam jest o wiele bardziej osobiście zaangażowany w oba śledztwa, niż mógłby przypuszczać. Zanim doprowadzi je do końca, Finlandia będzie musiała spojrzeć w twarz swojej historii, a inspektor Vaara – upiorom swojej przeszłości. W ostatnim kręgu własnego piekła, nie palącym ogniem, lecz paraliżującym lodowatym chłodem…
Powieści Jamesa Thompsona to nie tylko „lektura obowiązkowa” każdego fana skandynawskich kryminałów, jak pisze „Booklist”, ale i świetne powieści psychologiczne, obyczajowo-społeczne, poruszające – jak powieści Stiega Larssona – bolesne skrywane grzechy pozornie uporządkowanego, uczciwego i szczęśliwego społeczeństwa.
James Thompson urodził się i wychował we wschodnim Kentucky, ale od dwunastu lat mieszka w Finlandii – obecnie w Helsinkach, z żoną Finką.
Aniołami śniegu rozpoczął w 2010 roku serię hipnotyzujących mocnych, kipiących emocjami literackich kryminałów osadzonych w niesamowitej scenerii śniegu, lodu i zimna. Ich bohaterem jest inspektor Kari Vaara, twardy, tajemniczy detektyw z przeszłością. Powieść przyniosła Jamesowi Thompsonowi międzynarodową sławę. Została wydana w dwunastu krajach i nominowana do najważniejszych nagród gatunku: Edgar Award, Anthony Award i Strand Critics Award oraz znalazła się wśród najlepszych kryminalnych debiutów magazynu „Booklist”.
Jezioro krwi i łez magazyn „Kirkus Reviews” uznał za jedną z najlepszych książek 2011 roku. Trzecia powieść – Helsinki White – ukazała się wiosną 2012 i powtarza międzynarodowy sukces poprzednich powieści z serii, która jest filmowana. Autor jest współscenarzystą.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz