21 marca – Pierwszy Dzień Wiosny, Dzień Wierzby
Dzień ten obchodzi się przez sadzenie małych Wierzb. Dawniej Wierzby można było spotkać bardzo często, zwłaszcza na wsiach. Widać je było na miedzach, a nawet w środku pola. Ich szerokie konary dawały doskonałe schronienie ptakom. Dziś niestety jest to coraz rzadszy widok, a główną tego przyczyną jest mechanizacja rolnictwa.czemu w głąb rzuca łzę za łzą?”
"Wierzba" - Kazimierz Przerwa-Tetmajer
Wierzba od dawna jest charakterystycznym elementem polskiego krajobrazu rolniczego. Rolnicy sadzili ją, by pozyskać drewno na opał, wyplatać kosze czy też budować płoty z wierzbowych gałęzi. Pisali o niej poeci, interesowali się nią malarze. Dziś sytuacja polskiej wierzby nie wygląda korzystnie.. Mechanizacja rolnictwa doprowadziła do zaniku śródpolnych zadrzewień, zmienił się sposób gospodarowania ziemią. Rolnicy zaprzestali sadzenia nowych wierzb, przestali też przycinać korony starych. Nieogławiane (nieprzycinane) wierzby nie tworzą głowiastych pni i łamią się pod ciężarem gałęzi. Wierzby stanowią dogodne siedliska dla wielu organizmów. Jednak z związku z zanikiem wierzb, los zwierząt zamieszkujących te drzewa nie przedstawia się optymistycznie. Sowa pójdźka, dudek i kraska to ptaki, które chętnie wybierają szczeliny i zgrubienia miękkich wierzbowych pni jako miejsca na dziuple. Dziś liczebność tych rzadkich ptaków drastycznie spada. Jeże, zające, gryzonie i owady także tracą dogodne kryjówki, którymi były dla nich spróchniałe wnętrza drzew. Zanik wierzb z polskich pól poważnie ogranicza różnorodności polskiej fauny.
W celu zachowania tak charakterystycznego dla Polski wierzbowego krajobrazu w 1996 roku rozpoczęto Akcję Sadzenia Wierzby. Inicjatorem akcji było Radomsko-Kieleckie Towarzystwo Przyrodnicze. Akcja ta nadal trwa. Punktem kulminacyjnym akcji jest dzień 21 marca, zwany Dniem Wierzby. Obchodzone są również Dni Wierzby Głowiastej (20 stycznia), celem których jest popularyzacja ogławiania wierzb. Zachęcamy wszystkich do zasadzenia wierzby. To niezwykle prosta, a jakże pożyteczna dla przyrody czynność. Przydomowa aleja lub śródpolne wierzbowe zadrzewienia zwiększają bioróżnorodność i urozmaicają rolniczy krajobraz. Każdy z nas może zrobić coś dla świata przyrody. Wierzba to drzewo, które rozmnożyć możemy poprzez sadzonki (zrzezy). Wystarczy ściąć młode, najlepiej jednoroczne, pędy wierzbowe o długości ok. 50cm. Ścinać powinno się je wczesną wiosną (marzec/kwiecień), zanim w drzewie zaczną krążyć soki lub późną jesienią, po zakończeniu okresu wegetacji. Tak otrzymaną sadzonkę należy umieścić pionowo w podłożu na głębokość ok. 15cm, a następnie podlewać aż do ukorzenienia.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz