Dzień Wagarowicza

Jak łatwo się domyślić, w ten dzień uczniowie szkół robią sobie nadprogramowe wolne od lekcji.
Dziś szkoły w tym czasie organizują specjalne zajęcia dla uczniów, żeby nie chodzili oni bez opieki po ulicach. Wśród najbardziej popularnych rozwiązań są klasowe wyjścia do kina i teatru, wycieczki i zawody sportowe.

Skąd wziął się Dzień Wagarowicza?

Dzień Wagarowicza jest obchodzony w Polsce i w niektórych regionach Litwy. Nie wiadomo dokładnie, kiedy i w jakich okolicznościach się pojawił. Można jednak łatwo zrozumieć, że pierwszy dzień wiosny to idealny moment, żeby opuścić mury i spędzić trochę czasu poza szkolnymi murami.

Wiemy za to, skąd się wzięło samo słowo wagary. Pochodzi od łacińskiego vagari, czyli "włóczyć się". Określenie to w Polsce rozpowszechniło się dopiero na przełomie XIX i XX wieku. Co ciekawe, początkowo używano formy "wagusy". Użył jej między innymi Stefan Żeromski w swoim Przedwiośniu.

Wagary, ucieczka z lekcji (łac. vagari = „błąkanie się”) – samowolne uchylanie się od obowiązku szkolnego przez ucznia, nieuzasadniona (z punktu widzenia władz szkolnych; nieobejmująca np. choroby), jedno- lub wielokrotna, celowa oraz świadoma nieobecność ucznia na obowiązkowych zajęciach lekcyjnych.
Na świecie niektóre władze szkolne walczą z problemem wagarów poprzez uruchamianie specjalnych numerów telefonicznych (tzw. "bardzo gorących linii") pod które można zgłaszać przypadki wagarów. W USA istnieje Departament Policji stanu Waszyngton D.C. ds. Wagarów i Godziny Policyjnej oraz specjalne wozy policyjne w celu zatrzymania młodocianych. Istnieje bowiem zakaz swobodnego przemieszczania się młodzieży na ulicach i w miejscach publicznych w określonych godzinach (zwykle nocnych).

Wagary a wiosna

Wagary nasilają się zwłaszcza w okresie wiosennym, a potęguje je ładna, słoneczna pogoda. Jest to związane z typowym dla większości ludzi mieszkających w strefie klimatu umiarkowanego rozprężeniem wiosennym i ogromną chęcią przebywania na świeżym powietrzu w miejscu pełnym słońca, następującym po długim zimowym czasie jego braku.
W skrajnych przypadkach taka absencja może dotyczyć całej klasy szkolnej (spowodowana jest wówczas zwykle obawą przed jakimś trudnym egzaminem lub pracą klasową) lub nawet kilku klas oraz całej szkoły np. w pierwszy dzień wiosny kalendarzowej (21 marca), czego przykładem w Polsce jest obchodzone przez uczniów w tym dniu nieformalne święto Dzień Wagarowicza. Część władz szkolnych próbuje ograniczyć lub na swój sposób zalegalizować wagary w tym dniu poprzez organizację imprez szkolnych (i pozaszkolnych) oraz okolicznościowych wyjść (np. do najbliższego parku w celu uczczenia pierwszego dnia wiosny, w postaci tradycyjnego topienia Marzanny – symbolu odchodzącej zimy) .