Terapia z pomocą zwierząt

Witam was moi kochani dziś chciała bym przedstawić wam terapię przy pomocy naszych przyjaciół zwierząt , dzięki którym możemy połączyć przyjemne z pożytecznym .Dają nam wiele radości jak i pomocy .


Zooterapia, znana również pod nazwą animaloterapia jest to naturalna metoda leczenia poprzez dobroczynny dla człowieka kontakt ze zwierzętami. Dla każdego człowieka kontakt ze zwierzętami jest bardzo ważny, w szczególności dla osób chorych i niepełnosprawnych. Zwierzęta są istotami żywymi, które można dotykać, głaskać, przytulać brać na ręce, na kolana. W zooterapi, tak jak w każdym innym leczeniu bardzo ważne znaczenie odgrywa dotyk.. Powoduje on wydzielanie endorfin, hormonów szczęścia. Zwierzęta są bardzo dobrymi terapeutami, bo przyjmują Nas takich, jacy jesteśmy, nie oceniają, nie zauważają różnic miedzy osobą zdrową i tą niepełnosprawną. Zachowują się naturalnie i dzięki temu osoby chore, również zachowują się naturalnie i spontanicznie. Zwierzęta są często powodem śmiechu, zadowolenia i radości, a każdy wie, że „śmiech to zdrowie”. Powodują rozluźnienie, dostarczają wytchnienia, odpoczynku i oderwania się od myślenia o kłopotach i niepowodzeniach. Dostarczają również tematów do rozmów z innymi ludźmi, co zwłaszcza dla osób samotnych jest bardzo ważne. Badania przeprowadzane na całym świecie potwierdzają dobroczynne działanie zwierząt na ludzki organizm, stan fizyczny, a przede wszystkim psychiczny. Dlatego coraz częściej stosowane są terapie dla chorych z udziałem zwierząt. W Polsce najpopularniejsza jest dogoterapia (kontakt z psem), hipoterapia (kontakt z koniem) i felinoterapia (kontakt z kotem). Na świecie znane są również onoterapia (kontakt z osłami i mułami) oraz delfinoterapia (kontakt z delfinami).

Dogoterapia, zwana również kynoterapią jest to forma leczenia przeprowadzana z pomocą odpowiednio dobranego psa. Poprzez tą metodę leczone są zaburzenia w sferze społecznej, psychicznej, fizycznej i intelektualnej. Najlepiej jeśli zajęcia są prowadzone indywidualnie, albo w bardzo małych grupach (2-3 osobowych), wtedy dają najlepsze efekty. Przed rozpoczęciem terapii z psem powinno nastąpić zapoznanie i działania, które mają na celu przezwyciężenie lęku przed psem. Następnie są prowadzone już właściwe działania terapeutyczne. W dogoterapii ważny jest odpowiedni dobór psa. Musi to być pies społeczny, nie grożny, przyjacielsko nastawiony, przewidywalny i posłuszny. Najczęściej wykorzystywaną rasą w terapii jest Golden Retriever; Labrador Retriever oraz Cavalier King Charles Spaniel. Odrzuca się zwykle rasy obronne, stróżujące i bojowe. Nie ma jednak reguły co do rasy psa. Każdy pies jest osobno tresowany, sprawdzany i poddawany testom, a po przejściu ich pozytywnie może być wykorzystywany do zajęć z chorymi. W Polsce istnieją organizacje, które zajmują się zrzeszaniem osób prowadzących dogoterapię. Jest to Polski Związek Dogoterapi oraz Polskie Towarzystwo Kynoterapeutyczne. 

Hipoterapia, czyli kontakt z końmi jest również coraz bardziej popularną formą leczenia i terapii. Dużo osób, które korzystają z zabiegów hipoterapeutycznych po kilku tygodniach terapii osiąga postępy w kodowaniu prawidłowego wzorca chodu, normalizację napięcia mięśniowego, doskonalenie równowagi i orientacji w przestrzeni oraz poczucia rytmu, a także stymulację czucia powierzchniowego. Hipoterapia są to zajęcia prowadzone ze specjalnie przygotowanym do tego koniem oraz terapeutą na zlecenie i pod kontrolą lekarza. Koń dobrany do zajęć hipoterapeutycznych musi być łagodny, posłuszny, o odpowiedniej budowie i wieku. Zwierzęta dobierane są również do wieku raz wzrostu chorego, a także do jego potrzeb rehabilitacyjnych. Terapia z koniem powoduje korygowanie postawy ciała, ma działanie motywacyjne, ułatwia kontakt z przyrodą, zwiększa poczucie własnej wartości i pozytywnie rozwija kontakty społeczne. Bardzo korzystnie wpływa również na dzieci autystyczne, bowiem konie wykazują wiele podobieństw w postrzeganiu świata, komunikowaniu się i reagowaniu do osób z autyzmem.

Inną terapią, która odnosi wiele sukcesów w leczeniu dzieci autystycznych jest delfinoterapia. Jest to terapia z delfinami, która polega na zabawie z ssakami w wodzie, podczas której pod okiem fizjoterapeutów wykonywane są ćwiczenia ruchowe. Podczas terapii delfiny wysyłają wiązki ultradziwięków, które przenikają do ludzkich komórek i działają uzdrawiająco. Delfiny są zwierzętami, które są niezwykle ciekawe ludzkiego ciała, a zwłaszcza tego co odbiega od normy, protez, miejsc nowotworów czy innych chorób. To właśnie tam ssaki kierują uzdrawiające wiązki ultradźwięków. Podczas zabawy w wodzie z delfinami wydzielane przez mózg endorfiny zmniejszają poczucie bólu, cierpienia, głodu i powodują poczucie radości i szczęścia. Ogromne efekty terapii z delfinami są dostrzegalne przede wszystkim wśród dzieci cierpiących na autyzm. Dzieci, które przed terapią w ogóle nie reagowały na otoczenie, po terapii rozmawiają i czytają. Delfinoterapię stosuje się przede wszystkim u osób z zaburzeniami układu nerwowego: autyzmem, paraliżem, nerwicami, porażeniem mózgowym. Niestety metoda ta jest jeszcze mało rozwinięta, na świecie istnieje tylko kilka centrów, gdzie jest ona prowadzona, m.in. w USA, Japonii i na Ukrainie. Czas oczekiwania na przyjęcie pacjenta wynosi około roku. Do delfinoterapii wykorzystuje się spokojne, przyjacielsko nastawione, ufne delfiny, które chętnie się bawią i towarzyszą osobom chorym. Są to delfiny butlonose oraz wale białe zwane białuchami.. Bultonosy są ciekawskie i zwinne, uwielbiają zabawy z dziećmi, natomiast wale białe są spokojniejsze, bardzo ostrożnie podchodzą do pacjentów, wysyłają one też silniejsze ultradźwięki. Każde leczenie powinno składać się co najmniej z 8 indywidualnych sesji z delfinem, każda powinna wynosić ok. 15 minut. Dziecko, które ma wejść do wody z delfinem nie może być agresywne, w stanie zaburzeń świadomości, psychoz i lęków.  

Felinoterapia, czyli terapia za pomocą kota jest terapią, która prężnie się rozwija. Koty, tak samo jak psy , konie i delfiny podbijają serca ludzi, a badania wskazują, że przynoszą one wiele dobrodziejstw dla ludzkiego zdrowia. Od dawien dawna znane jest lecznicze działanie kotów na nasze zdrowie i samopoczucie. Głaskanie tych zwierząt i ich mruczenie działa uspokajająco, pozwala ukoić skołatane nerwy i odprężyć się. Wpływa to na obniżenie ciśnienia i cholesterolu, redukuje ryzyko chorób układu krwionośnego (np. ryzyko zawału spada o 3 procent). Koty wyczuwają i kładą się zwykle na miejscach gdzie odczuwamy ból, w miejscach, które są chore. Dzieje się tak dlatego, że miejsca takie są najonizowane dodatnio, a sierść kota ujemnie. Tak więc kot naturalizuje szkodliwe jony. Flinoterapia sprawdza się przy wielu zaburzeniach m. u osób niepełnosprawnych umysłowo i ruchowo, dzieci z zespłem Aspergera, dzieci nadpobudliwych, autystycznych, z zespołem Downa, z zaburzeniami zachowania i emocji, z zaburzeniami lękowymi, dzieci nieśmiałych i zahamowanych społecznie, przy różnych zaburzeniach i problemach u ludzi dorosłych i starszych. Flinoterapia pomaga czasem osobom, którym nie pomogła terapia z psem. Nieraz okazuje się ze pies dla pacjenta jest zbyt absorbujący, głośny, natomiast kot ze swoim spokojem zdobywa sympatię pacjenta i pomaga mu w terapii. W przeciwieństwie do psów, koty nie muszą przechodzić szczególnej tresury, aby móc uczestniczyć w terapii pacjentów. Wystarczy, że zwierze ma ponad rok, bo wtedy można już poznać i określić jego charakter oraz ze zachowuje się w naturalny sposób. Kot musi posiadać też aktualne szczepienia oraz być przyzwyczajony do przebywania w tłumie, w obecności psa czy w hałasie. Zwierze powinno być też ufne, pozwalać brać się na ręce, głaskać. Kontakt z kotem wpływa nie tylko na zdrowie psychiczne i emocjonalne ludzi, ale również na zdrowie fizyczne. Ćwiczenie wykonywane podczas głaskania, karmienia kota poprawiają ruchowość stawów, zmniejszają bóle związane z reumatyzmem. Osoby, które uczestniczą w zajęciach z kotami zwiększają swoją aktywność, nie tylko w czasie zajęć, ale również poza nimi. Koty dostarczają też tematów do rozmów pomiędzy pacjentami, a terapeutami, dzięki czemu pacjenci rozwijają się społecznie.

Opoterapia, czyli terapia poprzez kontakt z osłem lub mułem jest również coraz częściej stosowana terapia. Podobnie jak w przypadku wyżej omówionych terapii kontakt z tymi zwierzętami, dotyk, karmienie, jeżdżenie na nich wspomaga rozwój ruchowy niepełnosprawnych osób, jak również ich rozwój psychiczny. Osły poruszają się powoli, mają miękką skórę, kontakt z nimi jest szczególnie dobroczynny dla osób z zaburzeniami osobowości i komunikacji ze światem zewnętrznym.

Zooterapia jest coraz bardziej rozwijaną na świecie terapią dla osób niepełnosprawnych, chorych i starszych. Kantakt z każdym zwierzęciem ma pozytywny wpływ na zdrowie człowieka. Jeżeli ktoś chciałby rozpocząć taką terapię powinien zgłosić się do jednej z instytucji, które zajmują się jej prowadzeniem. W Polsce są to m. in. :

1. Polski Związek Dogoterapii
2. Polskie Towarzystwo Kynoterapeutczne
3. Gospodarstwo Agroturystyczne Parlament  - opoterapia
4. Fundacja „Mruczący Terapeuta” z Olsztyna