Oddziaływanie muzyki w usprawnianiu dzieci z niepełnosprawnością intelektualną

Witam was moi kochani dziś chciała bym wam przedstawić temat jakie ma oddziaływanie muzyka na osoby z niepełnosprawnością intelektualną ,ponieważ istnieje wiele form terapii ,które pomagają osobą niepełnosprawnym choć trochę w oderwaniu się od codzienności.Muzyko terapia staje się coraz bardziej popularniejsza na całym świecie . Analiza funkcjonowania dzieci z niepełnosprawnością intelektualną i sprzężonymi zaburzeniami psychicznymi (tzw. zaburzenia wielozakresowe) w kontekście wykorzystania muzyki jako formy oddziaływań terapeutycznych jest bardzo ważna kwestią wychowawczą.Również istotne znaczenie mają problemy natury emocjonalno- popędowej. Cechą charakterystyczną w zakresie emocjonalności dzieci z niepełnosprawnością jest jej sztywność oraz małe zróżnicowanie. Trudności z opanowaniem popędów powodują agresywne reakcje w stosunku do siebie i otoczenia. Często występuje labilność emocjonalna, a wraz z nią nadpobudliwość i zaburzenia w zachowaniu utrudniające adaptację.Wśród wielu możliwych terapii bardzo skutecznym oddziaływaniem staje się muzyka. Jej wpływ na psychikę jest często określany mianem psychotropowego. Jest ona źródłem uspokojenia, rozluźnienia w zakresie napięcia mięśniowego.Podstawowym zadaniem i celem muzykoterapii jest korekcja zaburzonych funkcji, usuwanie napięć psychofizycznych, przekazywanie dziecku z niepełnosprawnością prawidłowych doświadczeń. Terapia muzyką powinna przyczyniać się do ogólnej poprawy funkcjonowania całego organizmu, a także poprawy społecznego komunikowania się oraz wyrażania własnych emocji przez dziecko.muzyka odnosi się do trzech głównych aspektów jej oddziaływania.


1. Aktywować i uwalniać od nagromadzonych emocji.
W tym ujęciu spontaniczne muzykowanie pozwala na swobodą ekspresję i wyrażanie swoich uczuć, również negatywnych. Muzyka głośna, o dużym natężeniu i dynamice, powoduje wyciszanie agresji. W celu rozładowania emocji stosować można także różne instrumenty perkusyjne o nieokreślonej wysokości dźwięku np.: bębenek ręczny, pałeczka, tamburyn, grzechotki, trójkąt oraz instrumenty o określonej wysokości dźwięku takie jak: cymbałki diatoniczne i chromatyczne.
W aktywnej muzykoterapii ważną role odgrywają zabawy ruchowe oraz rytmiczne. Zabawy te przynoszą odprężenie i radość. Służą ćwiczeniu spostrzegawczości, kształtowaniu wyobraźni i rozwijają myślenie. Dzięki nim dziecko koncentruje się na wykonywanym zadaniu, zapamiętuje lepiej polecenia, nawiązuje kontakty społeczne. Najczęściej stosowane zabawy polegają na naśladowaniu tekstu piosenek, trudniejsze na odgrywaniu przez dzieci ról.
2. Służyć relaksacji i wyciszeniu nagromadzonych emocji
Techniki receptywne polegają na słuchaniu muzyki i przekazywaniu odczuć muzycznych. Pracując z dziećmi niepełnosprawnymi należy wziąć pod uwagę fakt, iż nie zawsze uzyskamy oczekiwane rezultaty. Dopiero długotrwałe stosowanie tej formy działań może przynieść efekty, które będą zapowiedzią postępów w rozwoju.
Aktywne słuchanie muzyki powinno rozpocząć się od dopasowania do nastroju dziecka utworu muzycznego o charakterze relaksacyjnym. Dziecko powinno w trakcie słuchania muzyki leżeć. Ta część zajęć służy wyciszeniu, odprężeniu. Dobre efekty można uzyskać wykorzystując współczesną muzykę elektroniczną, muzykę filmową, spokojne utwory instrumentalne.
Doświadczenia terapeutyczne potwierdzają skuteczność takich nurtów muzycznych jak muzyka: kontemplacyjna, ,,ekologiczna'' np .: Dawida Michaela, filmowa Marka Konpflera, z dźwiękami natury.
3. Działać stymulująco na rozwój zaburzonych procesów poznawczych i intelektualnych.
Muzyka w tym kontekście powinna stanowić podkład dla działań edukacyjnych. Jednym ze sposobów pracy jest zastosowanie tzw. bitów informacyjnych w postaci jednoelementowych obrazków, pokazywanych w starannie przygotowanych wcześniej zbiorach. W ten sposób można dziecku przedstawić odgłosy przyrody np . burzy, deszczu z jednoczesną ekspozycją w formie graficznej. Materiał przyswajany jest szybciej, a oddziaływanie na dziecko ma charakter polisensoryczny (wielozmysłowy). Wówczas zapamiętywanie, przechowywanie i odtwarzanie materiału przebiega szybciej i ma trwały efekt.
Również w nauce pojęć i nazw przedmiotów, rzeczy i zwierząt ta metoda przynosi rezultaty. Stymuluje rozwój poznawczy, przyczynia się do wydłużania czasu koncentracji podczas trwania zajęć. Wpływa korzystnie na procesy rozumowania, pamięć i logikę, gdyż pod jej wpływem zwiększa się poziom katecholamin oraz serotoniny tzw. neuroprzekaźników biorących udział w procesie uczenia się. Ponadto oddziałuje ona na rozwój wyobraźni ogólnej oraz artystycznej. Zwiększa możliwości kreatywne u dzieci.
Muzyka jest niezastąpionym elementem działań w pracy terapeutycznej. Często jest wykorzystywana podczas stosowania innych metod pedagogiczno – psychologicznych. Atmosfera swobody, niewymuszonej dyscypliny i nastrój radości jakie ze sobą niesie, pozwala na głębsze otwarcie się dzieci wobec terapeutów, a co za tym idzie, pozwala skutecznie wpływać na ogólny rozwój dziecka.