poniedziałek, 8 stycznia 2018

Najciekawsze miejsca w Polsce przystosowane dla niepełnosprawnych


Dzisiejszy post będzie o najciekawszych miejscach w Polsce. Będą to miejsca, które, są ogólno dostępne dla osób z różnymi niepełnosprawnościami.  Jeśli macie inny ciekawe miejsca warte zobaczenia zachęcam do napisania nam e-maila z informacjami to chętnie dopiszemy.

1.Ogrody sensoryczne i park „Baszta” w Muszynie
Muszyna to znane uzdrowisko z wodami mineralnymi o składzie zbliżonym do wód krynickich. Leży w Beskidzie Sądeckim, nad Popradem, ok. 10 km od Krynicy Zdrój. Nad miastem, na szczycie góry Zamczysko, ukrywają się w lesie ruiny zamku z XIV w. Od 2013 roku Muszyna szczyci się także miejscami, które zostały stworzone z myślą o osobach niepełnosprawnych. To piękne ogrody sensoryczne i Park Zdrojowy „Baszta”.  Ogrody sensoryczne rozłożone są na malowniczym wzgórzu. Przystosowano je do celów terapeutycznych i edukacyjnych dla osób niewidomych oraz z zaburzeniami psychofizycznymi lub z upośledzeniem umysłowym. Zaprojektowane są tak, by w sposób celowy oddziaływać na zmysły pozawzrokowe. Pełnią one podobną rolę, co ogrody do hortiterapii (ogrodoterapii) –  poprzez zabawy edukacyjne pomagają w budowaniu więzi interpersonalnych. Ogrody oraz parkowe ścieżki w Muszynie w pełni dostosowane są do potrzeb osób niepełnosprawnych.  Podzielono je na siedem stref. Zwiedzanie rozpoczyna się przy ulicy Mściwujskiego, skąd podążamy różaną alejką do tzw. ogrodu zdrowia. Ustawiono tu różnorodne urządzenia do ćwiczeń, z których mogą korzystać osoby niepełnosprawne. Sprzęty wymagają niewielkiego nakładu siłowego. Podczas ćwiczeń można podziwiać panoramę i kwiatowe kompozycje utworzone m.in. z róż, tawuł, żywotników, świerków, klonów i grabów.
 Obiekt ze swobodnym dostępem dla osób poruszających się samodzielnie na wózkach inwalidzkich (wejścia i przejścia bez schodów, drzwi na drodze przejazdu o szer. min 80 cm, WC - można wjechać wózkiem inwalidzkim i zamknąć drzwi samodzielnie, winda lub podjazdy dla osób na wózkach) Obiekt dostępny dla osób poruszających się na wózkach inwalidzkich z pomocą opiekuna. Pojazdy dla wózków, obniżone krawężniki na przejściach. Ułatwienia dla osób z dysfunkcjami wzroku (komunikaty dźwiękowe, tablice, informacje, z napisami alfabetem Braille'a, wypukłe numery na drzwiach do pokoi, uchwyty). Tablice, mapy, informacje, uchwyty w języku Braille'a Toaleta dla osób poruszających się na wózkach inwalidzkich. Szerokość drzwi toalety min. 80 cm. Pomieszczenie umożliwiające zamknięcie drzwi z wózkiem w środku, uchwyty i poręczne dla niepełnosprawnych. Wstęp do obiektu z psem przewodnikiem.
2.Zamek krzyżacki w Malborku             

Malbork leży nad Nogatem, między Elblągiem i Tczewem. W wodach rzeki przegląda się XIII-wieczne zamczysko. To ono rozsławiło senne niegdyś miasteczko. Krzyżacy pozostawili po sobie dziesiątki twierdz, warowni, fortec i klasztorów, ale zamek w Malborku króluje nad nimi wszystkimi. Tu znajdziemy wszystko, co mieli do zaoferowania krzyżaccy budowniczy. W 1309 roku Wielki Mistrz przeniósł stolicę zakonu z Wenecji właśnie do Malborka. Forteca była wielokrotnie niszczona, palona, rujnowana, ale przetrwała kolejne burze historii. Każdy niemal kamień przypomina tu o dziejach jej chwały i upadku. W roku 1997 została wpisana na Światową Listę Dziedzictwa Kulturowego UNESCO. Dziś jest siedzibą Muzeum Zamkowego. 

Twierdza składa się z trzech zamków: Wysokiego, Średniego i Niskiego. Na jej zwiedzanie trzeba sobie dużo czasu, bo wiele tu do oglądania. Zachwycają wspaniałe mury, mosty zwodzone, kraty na bramach, malowidła ścienne czy kunsztowne sklepienia. Nie można pominąć niezwykle bogatej wystawy bursztynu w Zamku Średnim. W kwietniu 2013 roku otwarto nową wystawę, „Święci Orędownicy. Gotycka rzeźba na zamku w Malborku”. To  ukłon szczególnie dla rodzin z dziećmi, które mogą uczestniczyć w wielu interaktywnych zajęciach, m.in. układać z klocków i puzzli wybrane obiekty oraz tworzyć własne rzeźby. Wystawa zajmuje trzy Dormitoria na Zamku Wysokim. Jest jedną z wielu na trasie „Szlaku gotyckiej rzeźby”. 

Zamek najlepiej zwiedzać z przewodnikiem. Wtedy poznamy nie tylko dzieje twierdzy, ale też wiele niezwykłych legend i opowieści. Na przykład historię kamiennej kuli wmurowanej w ścianę refektarza Zamku Średniego. 


Obiekt ze swobodnym dostępem dla osób poruszających się samodzielnie na wózkach inwalidzkich (wejścia i przejścia bez schodów, drzwi na drodze przejazdu o szer. min 80 cm, WC - można wjechać wózkiem inwalidzkim i zamknąć drzwi samodzielnie, winda lub podjazdy dla osób na wózkach) Obiekt dostępny dla osób poruszających się na wózkach inwalidzkich z pomocą opiekuna. Obiekt posiada wózek inwalidzki dla osoby z dysfunkcja ruchową. Miejsce parkingowe dla osób niepełnosprawnych. Wydzielone miejsce parkingowe dla osób niepełnosprawnych (bez progów i utrudnień dla wózków). Winda dla osób poruszających się na wózkach inwalidzkich. Szerokość drzwi windy min. 90 cm i głębokość umożliwiająca swobodny wjazd wózka do środka. Toaleta dla osób poruszających się na wózkach inwalidzkich. Szerokość drzwi toalety min. 80 cm. Pomieszczenie umożliwiające zamknięcie drzwi z wózkiem w środku, uchwyty i poręczne dla niepełnosprawnych. Wstęp do obiektu z psem przewodnikiem. Promocje dla niepełnosprawnych.
3.Szlak dla osób niepełnosprawnych w Karkonoszach
To tu powstał jeden z pierwszych w Polsce barier wysokogórskich  szlaków bez barier. Na wózku inwalidzkim można wjechać nawet pod samą Śnieżkę.
Karpacz – dawna osada leśna zamieszkiwana przez poszukiwaczy skarbów, aptekarzy i laborantów, dziś jest urokliwym miasteczkiem należącym do turystów. Króluje nad nim Śnieżka (1603 m n.p.m.)  i legendarny duch gór Rzepiór, który od wieków  strzeże bogactw Karkonoszy.
Z tego właśnie karkonoskiego miasteczka najlepiej dostać się na nowo wytyczony szlak dla osób niepełnosprawnych. Szlak rozpoczyna się z dolnej stacji kolei linowej w Karpaczu, która wwozi turystów na Kopę. Obsługa wyciągu pomaga wsiąść na krzesełko (w razie potrzeby wyciąg jest zatrzymywany), a wózek jest przewożony  oddzielnie, na innym krzesełku. Osoby niepełnosprawne mogą dojechać samochodem wprost pod peron kolejki. Przejazd na Kopę trwa około 17 minut. Tu rozpoczyna się właściwy szlak przystosowany do poruszania się osób niepełnosprawnych. Ma 1,26 km długości. W trakcie remontu nawierzchni szlaku czarnego został wyodrębniony pas o szerokości jednego metra, na którym wykonano nawierzchnię umożliwiającą poruszanie się osobom na wózkach inwalidzkich. Integralną częścią projektu stanowi bariera – balustrada biegnąca wzdłuż ścieżki. Jej górna poręcz znajduje się na wysokości 0,9 metra. Dodatkowo jest wyposażona w poręcz na wysokości  0,75 metra oraz deskę odbojową szerokości 0,12 metra (postawioną bezpośrednio nad gruntem). Balustrada jest bardzo pomocna osobom niepełnosprawnym w czasie poruszania się po ścieżce, a deska odbojowa zapobiega ewentualnemu zsunięciu się wózka poza krawędź drogi. Wzdłuż szlaku ustawiono pulpity informacyjno-edukacyjne
  Obiekt dostępny dla osób poruszających się na wózkach inwalidzkich z pomocą opiekuna.     
4. Kopalnia Soli w Wieliczce

To zabytek wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO. Choćby z tego powodu warto odwiedzić tunele i korytarze, w których kryje się kilkaset lat historii.
O tradycjach wydobycia soli na terenie Wieliczki świadczą ślady produkcji sprzed sześciu tysięcy lat. Powstanie kopalni datuje się mniej więcej na XIII wiek, budowano ją rękami kilkudziesięciu pokoleń. Ciężka praca, wytrwałość i lata poświęcenia stworzyły podziemia, które do dziś zachwycają i napawają dumą. 
Osoby niepełnosprawne ruchowo mogą zwiedzić najpiękniejszy fragment trasy turystycznej, łącznie z Kaplicą św. Kingi. Podróż po rzeźbionych korytarzach rozpoczyna się od Szybu Daniłowicza, który powstał w latach 1635-40. Jego nazwa pochodzi od nazwiska ówczesnego zarządcy kopalni. Wcześniej szyb służył tylko do wydobywania soli, a od XIX wieku pełni również funkcje komunikacyjne. W tym miejscu grupa poznaje przewodnika, który oprowadzi ją po solnych tunelach. 
Podczas wycieczki  można poznać liczne tajemnice kopalni. Usłyszane legendy i anegdoty, a także obejrzane narzędzia i maszyny z pewnością zostaną w pamięci na długi czas. Kulminacyjnym punktem zwiedzania jest Kaplica św. Kingi - pomieszczenie wykute w soli poświęcone żonie króla Bolesława Wstydliwego. Według legendy to ona sprowadziła do Polski bogactwo soli. 
Obiekt dostępny dla osób poruszających się na wózkach inwalidzkich z pomocą opiekuna. Obiekt posiada wózek inwalidzki dla osoby z dysfunkcja ruchową. Miejsce parkingowe dla osób niepełnosprawnych. Wydzielone miejsce parkingowe dla osób niepełnosprawnych (bez progów i utrudnień dla wózków). Pojazdy dla wózków, obniżone krawężniki na przejściach. Toaleta dla osób poruszających się na wózkach inwalidzkich. Szerokość drzwi toalety min. 80 cm. Pomieszczenie umożliwiające zamknięcie drzwi z wózkiem w środku, uchwyty i poręczne dla niepełnosprawnych.
5.Monaster w Supraślu 

Prawosławny klasztor Zwiastowania NMP jest najcenniejszym zabytkiem Supraśla. Jego historia liczy ponad 600 lat.
Supraśl malowniczo rozłożył się na rozległej polanie nad rzeką Supraśl. Zewsząd otacza go Puszcza Knyszyńska. To sprawia, że szczyci się wspaniałym mikroklimatem i zyskał miano uzdrowiska. Od stolicy Podlasia, Białegostoku, jest oddalony zaledwie szesnaście kilometrów.
Historia tego urokliwego miasteczka zaczęła się w 1498 roku. Wiąże się z nią niezwykle ciekawa legenda, do dziś powtarzana przez supraskich mnichów. W owym czasie bracia z Kijowskiej Ławry mieszkali w niedalekiej osadzie Gródek. Z powodu często organizowanych tam targów, uskarżali się na brak ciszy do modlitwy i kontemplacji. Pewnego więc dnia puścili nurtem rzeki Supraśl drewniany krzyż i zaczęli się modlić, by Bóg wskazał im nowe miejsce do osiedlenia. Postanowili przenieść się w miejsce, gdzie zatrzyma się krzyż. Tak zaczęły się dzieje najważniejszego w Rzeczypospolitej monasteru, które dało też początek miasteczku. Supraśl ma więc tyle samo lat, co monaster. Zakonnicy stworzyli tu jeden z najprężniej działających ośrodków kulturalnych i religijnych. 
Zgromadzili bogatą bibliotekę z cennymi drukami i rękopisami. W 1695 roku uruchomili przyklasztorną drukarnię, a szesnaście lat później pierwszą we wschodniej Polscepapiernię. Tłoczono tu książki świeckie po łacinie i po polsku oraz religijne w języku cerkiewnosłowiańskim. 
Burze dziejowe wypędzały mnichów z klasztoru, ale po latach znów do niego powracali. Najwięcej spustoszeń w monasterze dokonała w czasie II wojny światowej Armia Czerwona. 
Obiekt ze swobodnym dostępem dla osób poruszających się samodzielnie na wózkach inwalidzkich (wejścia i przejścia bez schodów, drzwi na drodze przejazdu o szer. min 80 cm, WC - można wjechać wózkiem inwalidzkim i zamknąć drzwi samodzielnie, winda lub podjazdy dla osób na wózkach) Obiekt dostępny dla osób poruszających się na wózkach inwalidzkich z pomocą opiekuna. Miejsce parkingowe dla osób niepełnosprawnych. Pojazdy dla wózków, obniżone krawężniki na przejściach. Winda dla osób poruszających się na wózkach inwalidzkich. Szerokość drzwi windy min. 90 cm i głębokość umożliwiająca swobodny wjazd wózka do środka. Obiekt posiada osoby do pomocy niepełnosprawnym. Toaleta dla osób poruszających się na wózkach inwalidzkich. Szerokość drzwi toalety min. 80 cm. Pomieszczenie umożliwiające zamknięcie drzwi z wózkiem w środku, uchwyty i poręczne dla niepełnosprawnych. Wstęp do obiektu z psem przewodnikiem.
6.Biebrzański Park Narodowy 
Meandrująca Biebrza co roku zmienia swój bieg. Podczas wiosennych wezbrań rozlewa się prawie na całej swej długości na szerokość kilku kilometrów, zamieniając połacie łąk w rozległe jezioro. To jedna z nielicznych nieujarzmionych rzek w Europie.  W celu ochrony i zachowania cennych torfowisk w 1993 r. utworzono Biebrzański Park Narodowy (BbPN). 
Biebrzański Park Narodowy, największy park narodowy w Polsce i – nie licząc Skandynawii – w Europie. Obejmuje powierzchnię prawie 60 tys. ha. To sześć razy więcej niż Jezioro Śniardwy. Ponad 40 proc. tego obszaru zajmują bagna i torfowiska Doliny Biebrzy.
Bagna Biebrzańskie są uznawane za ostoję ptaków wodno-błotnych o randze światowej. Pod względem liczebności żyjących tu gatunków ptaków to niekwestionowany polski lider ornitologiczny.  Ptasie eldorado. Stwierdzono tu ponad dziewięćset gatunków roślin naczyniowych, około dwustu siedemdziesięciu gatunków ptaków, w tym sto osiemdziesiąt lęgowych. Symbolem BbPN jest batalion. 
Obiekt ze swobodnym dostępem dla osób poruszających się samodzielnie na wózkach inwalidzkich (wejścia i przejścia bez schodów, drzwi na drodze przejazdu o szer. min 80 cm, WC - można wjechać wózkiem inwalidzkim i zamknąć drzwi samodzielnie, winda lub podjazdy dla osób na wózkach) Obiekt dostępny dla osób poruszających się na wózkach inwalidzkich z pomocą opiekuna. Wydzielone miejsce parkingowe dla osób niepełnosprawnych (bez progów i utrudnień dla wózków). Pojazdy dla wózków, obniżone krawężniki na przejściach. Toaleta dla osób poruszających się na wózkach inwalidzkich. Szerokość drzwi toalety min. 80 cm. Pomieszczenie umożliwiające zamknięcie drzwi z wózkiem w środku, uchwyty i poręczne dla niepełnosprawnych. Wstęp do obiektu z psem przewodnikiem.
7.Jaskinia Raj
Jaskinia Raj jest jedną z największych atrakcji turystycznych Gór Świętokrzyskich. Znajduje się w wapiennym wzgórzu Malik w paśmie Bolechowskim. To zaledwie 7 km na południowy zachód od Kielc. Jaskinia ma 240 metrów długości, a trasa turystyczna – 180 metrów. Od 1972 roku jest udostępniona do zwiedzania. 
 Została odkryta w 1964 roku przez czwórkę krakowskich licealistów. Musieli się do niej wczołgiwać przez szczelinę w skale. Dziś nie trzeba już tego robić. Do jaskini prowadzi oświetlony tunel. Po jego przejściu turyści mogą poczuć się rzeczywiście jak w raju. Na ścianach przepiękne draperie i perły jaskiniowe. Przy stropach  długie stalaktyty i kopulaste stalagmity. Niekiedy stalaktyty są ze sobą zrośnięte, upodobniając się do chińskiej pagody. Stąd wywodzi się nazwa najpiękniejszej Sali Stalaktytowej z tzw. Pagodą. Trafiają się też makarony, czyli cienkie sople przypominające rurki. W komorze złomisk zwraca uwagę kolumna zwana Harfą – nacieki, które przybrały kształt tego instrumentu. A wszystko to mieni się w świetle lamp. Niezwykłe miejsce.   
 Podczas badań archeologicznych prowadzonych w Jaskini Raj znaleziono siekierki z krzemienia pasiastego. Miejscowi nazywają go salcesonem. To bardzo twardy minerał, który występuje jedynie w Górach Świętokrzyskich. Obecnie wyrabia się z niego m.in. biżuterię. 
Obiekt dostępny dla osób poruszających się na wózkach inwalidzkich z pomocą opiekuna. Obiekt gastronomiczny dostępny dla osób poruszających się na wózkach inwalidzkich.
8.Tężnie i zabytkowa warzelnia soli w Ciechocinku Solanka z tarniną, czyli o dobrodziejstwach ciechocińskich tężni oraz ciekawe machiny w starej warzelni.
Danuta Rinn śpiewała kiedyś: „Na deptaku w Ciechocinku się wie...”. Od pokoleń tych „wiedzących” są tysiące. O każdej porze roku zmierzają ciechocińskim deptakiem ku tężniom - naturalnemu inhalatorium na otwartej przestrzeni, gdzie oddycha się powietrzem przesyconym jodem i ozonem. Pierwsze tężnie zostały uruchomione tu w 1833 r. Dziś zespół trzech tężni liczy ponad 1700 metrów długości! Ich drewniane szkielety o wysokości 16 metrów wypełniają gałęzie tarniny. Pompowana z głębi ziemi solanka trafia do koryt na szczycie, po czym skapuje po gałązkach do dolnych zbiorników. W ten sposób działająca do dziś warzelnia uzyskuje wzbogacony roztwór solny, a spacerujący kuracjusze balsamiczny aerozol powstający w przestrzeni parku otaczającego tężnie. Ciechocińskie słone wody służą głównie leczeniu chorób reumatycznych, układu nerwowego, oddechowego i krążenia.
Niepełnosprawni na wózkach mają w Parku Zdrowia oraz w Parku Tężniowym możliwość poruszania się po utwardzonych alejkach. Nie dostaną się na górne kondygnacje tężni, gdzie prowadzą wąskie i strome schody. Wstęp na teren tężni jest płatny.
Obiekt ze swobodnym dostępem dla osób poruszających się samodzielnie na wózkach inwalidzkich (wejścia i przejścia bez schodów, drzwi na drodze przejazdu o szer. min 80 cm, WC - można wjechać wózkiem inwalidzkim i zamknąć drzwi samodzielnie, winda lub podjazdy dla osób na wózkach) Obiekt dostępny dla osób poruszających się na wózkach inwalidzkich z pomocą opiekuna. Obiekt posiada wózek inwalidzki dla osoby z dysfunkcja ruchową. Miejsce parkingowe dla osób niepełnosprawnych. Wydzielone miejsce parkingowe dla osób niepełnosprawnych (bez progów i utrudnień dla wózków). Pojazdy dla wózków, obniżone krawężniki na przejściach. Obiekt posiada osoby do pomocy niepełnosprawnym. Toaleta dla osób poruszających się na wózkach inwalidzkich. Szerokość drzwi toalety min. 80 cm. Pomieszczenie umożliwiające zamknięcie drzwi z wózkiem w środku, uchwyty i poręczne dla niepełnosprawnych. Pokoje dostosowane dla osób poruszających się na wózkach inwalidzkich. Promocje dla niepełnosprawnych.
9.Gród w Biskupinie 
Osada kultury łużyckiej sprzed 2700 lat rozsławiła Biskupin i cały region.  Została odkryta przypadkowo w 1933 r. przez wiejskiego nauczyciela, Walentego Szwajcera. Pewnego dnia, na wycieczce z uczniami, zauważył on wystające ponad powierzchnię gruntu drewniane pale i zainteresował swoim znaleziskiem profesora Józefa Kostrzeckiego. Już w następnym roku rozpoczęto prace wykopaliskowe. Wykorzystywano najnowsze osiągnięcia nauki, m.in. fotografie z balonu na uwięzi czy badania podwodne. Sława wykopalisk i ich ranga były tak wielkie, że przyjeżdżały tu najważniejsze osobistości, m.in. prezydent Ignacy Mościcki, prymas Polski August Hlond i marszałek Polski Edward Rydz-Śmigły.
Łużycka osada została zbudowana na wyspie. Dziś – na skutek obniżenia poziomu wody w jeziorze – to półwysep. Zajmowała powierzchnię 2 ha i zamieszkiwało ją  około tysiąca osób. Dla bezpieczeństwa otaczał ją drewniany wał o długości 460 m i wysokości 6 m. Aby nie strawił go pożar, obłożony był warstwą gliny. Przed naporem fal czy lodu chronił go zaś drewniany falochron o szerokości 3- 8 m składający się z ponad dwudziestu pięciu tysięcy pali. Na jego budowę trzeba było ściąć około czterech tysięcy drzew. Do osady wchodziło się przez potężną bramę, której zwieńczenie stanowiło jednocześnie doskonały punkt obserwacyjny. Wewnątrz osady ustawionych było trzynaście rzędów domów z drewnianych bali, ze spadzistym dachem krytym trzciną, które połączone były ze sobą szczytami. Każdy dom składał się z izby i przedsionka zajmowanego zimą przez zwierzęta gospodarskie. I każdy miał powierzchnię około 80 metrów kwadratowych. W izbie na jednym wspólnym łożu spała cała rodzina. Tutaj też znajdowało się owalne palenisko z kamieni. Dym wydostawał się przez niewielki otwór w dachu. W chatach nie było okien.  
Obiekt ze swobodnym dostępem dla osób poruszających się samodzielnie na wózkach inwalidzkich (wejścia i przejścia bez schodów, drzwi na drodze przejazdu o szer. min 80 cm, WC - można wjechać wózkiem inwalidzkim i zamknąć drzwi samodzielnie, winda lub podjazdy dla osób na wózkach) Obiekt dostępny dla osób poruszających się na wózkach inwalidzkich z pomocą opiekuna. Miejsce parkingowe dla osób niepełnosprawnych. Wydzielone miejsce parkingowe dla osób niepełnosprawnych (bez progów i utrudnień dla wózków). Toaleta dla osób poruszających się na wózkach inwalidzkich. Szerokość drzwi toalety min. 80 cm. Pomieszczenie umożliwiające zamknięcie drzwi z wózkiem w środku, uchwyty i poręczne dla niepełnosprawnych. Wstęp do obiektu z psem przewodnikiem. Promocje dla niepełnosprawnych.
10.Najstarszy kościół z drewna w Tarnowie Pałuckim
Tarnowo Pałuckie leży niespełna sześć kilometrów od Wągrowca. Tutejszy kościół postawili  w drugiej połowie XIV w. cystersi z klasztoru w pobliskim Łeknie. Nawa i prezbiterium są XIV-wieczne, wieżę dobudowano w wieku XVII. Świątynię wyróżnia nie tylko szacowny wiek. Wciąż zgłaszają się pary chętne do złożenia ślubów małżeńskich przed tutejszym późnorenesansowym ołtarzem. Ludzie garną się do miejsca z szacunku dla bogatej przeszłości i urody niezwykłych polichromii. Drewniane wnętrze bogato pokrywają malowidła. Na ścianach nawy obrazy przedstawiają m.in. św. Małgorzatę i św. Mikołaja, patrona świątyni. Na stropie tematem jest Trójca Święta. W prezbiterium autor malowideł zilustrował sceny z Nowego Testamentu. Wizerunki świętych widać także na balustradzie chóru. Dyscyplinujący wpływ na pokoleniach wiernych musiała wywierać polichromia na ścianie tęczowej, oddzielającej nawę od prezbiterium. Przedstawiono na niej wizję Sądu Ostatecznego, m.in. z czartami i ogniami piekielnymi. Malowidła powstały w latach trzydziestych XVII w.
Kościół pod wezwaniem św. Mikołaja w Tarnowie Pałuckim pozostaje pod opieką Muzeum Regionalnego w Wągrowcu. Wstęp jest możliwy przy okazji mszy świętych oraz po wcześniejszym kontakcie z Muzeum (kilka dni przed planowaną wizytą). Pracownik otwierający kościół jest jednocześnie przewodnikiem po obiekcie.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz