Praca osób niepełnosprawnych

Witajcie!

Jak doskonale wiecie bardzo, ważną rzeczą w dążeniu do samodzielności jest praca. To dzięki niej możemy się usamodzielnić w kwestii utrzymania. Jest to bardzo ważne dla naszej psychiki.

Jeśli chodzisz do gimnazjum, powoli zacznij myśleć o tym, co będziesz robić w przyszłości. Pamiętaj, że to musi być zawód najlepiej siedzący.

Moim marzeniem zawsze było, abym mogła pomagać innym, dlatego chciałam zostać psychologiem. Lecz niestety, już na poziomie gimnazjum trochę mój świat się zmienił. Choroba pokazała rogi. Niestety przeszłam na nauczanie indywidualne. W 3 gimnazjum przebywałam przez 6 tygodni w szpitalu. Nie podeszłam do egzaminu kończącego gimnazjum. Kolejnym krokiem, ku upadku swojego marzenia, było pójście do liceum również na nauczanie indywidualne.
Zanim jeszcze rozpoczęłam naukę, już na samo wejście dostałam informację, że o maturze mogę zapomnieć. Przez pierwszą i drugą klasę szłam tokiem myślenia, że pomimo przeciwności losu i innych ludzi podejdę do matury i ją zdam. Jednak w trzeciej klasie po rozmowach
z nauczycielami zrezygnowałam z niej. Bo zostało mi wmówione, że sobie nie poradzę z powodu problemów z pamięcią. Kolejnym przeciwwskazaniem okazała się padaczka, ale bardziej stres, który może ją wywołać. Lecz z biegiem czasu myślę, że nauczycielom i dyrekcji chodziło o to, że jeśli nie zdam, to popsuję statystyki. Nie ważne było moje dobro, ale jakieś głupie wykresy.

Po mimo tego, że nie mam matury nie przestałam się uczyć. Bo wiem, że bez żadnego papierka nic nie zrobię, zdecydowałam się na pójście do szkoły policealnej, na kierunek rachunkowość. Jest to dobry kierunek, ponieważ jak ją skończę, mogę pracować np. w biurze rachunkowym czy firmie, również mogę pracować w domu. Nie poddaje się, walczę do samego końca.

Rynek pracy otwiera się dla nas coraz bardziej. Możemy pracować zdalnie za pomocą komputera czy telefonu. Jeśli tylko chcemy możemy zrobić wszystko i udowodnić innym, że nic nam nie przeszkodzi w dążeniu do celu.

W moim przypadku czas pokaże, czy brak matury i decyzja o kierunku rachunkowość była dobra. Jeśli okaże się, że nie to mogę iść na inny profil. W końcu mam tylko 20 lat. A uczyć się można zawsze. Trzeba tylko chcieć. A siedzenie w domu i nic nie robienie nie jest dobrym wyjściem. Pamiętajcie!

A wy pracujecie? A może się uczycie?

Ps. Jeśli podoba się Wam się ten post dajcie znać. Jeśli macie pytania dotyczące miejsc gdzie można się zgłosić w poszukiwaniu pacy zapraszam na facebooka (zakładce kontakty można znaleźć namiary na mnie).

Całusy Wasza Nika

Hello!As you know very well, work is an important thing in striving for independence. It is thanks to her that we can become independent in terms of maintenance. This is very important for our psyche.If you go to middle school, slowly start thinking about what you will do in the future. Remember that this must be the best sitting profession.My dream has always been that I could help others, that's why I wanted to become a psychologist. But unfortunately, at the junior high school level, my world has changed a bit. The disease showed the horns. Unfortunately, I went to individual teaching. I stayed in the hospital for six weeks in the 3rd year of high school. I did not go to the exam finishing gymnasium. The next step, to the fall of her dream, was to go to high school also for individual teaching. Before I started my studies, I got the information that I can forget about my high school exam. Through the first and second class, I went along the line of thinking that despite the adversity of fate and other people, I would come to the final exams and pass it. However, in the third grade after talkswith the teachers I gave up on her. Because I was told that I can not cope because of memory problems. The next contraindication turned out to be epilepsy, but more of a stress that can trigger it. But over time, I think that the teachers and management were concerned that if I did not pass, I would break the statistics. My good was not important, but some stupid charts.Even though I do not have a high school diploma, I did not stop learning. Because I know that without any paperwork I will not do anything, I decided to go to post-secondary school, to the direction of accounting. This is a good direction, because if I finish it, I can work, for example, in an accounting office or a company, I can also work at home. I do not give up, I'm fighting to the very end.The labor market is opening up for us more and more. We can work remotely using a computer or telephone. If only we want, we can do everything and prove to others that nothing will prevent us from pursuing our goals.In my case, time will tell if the lack of baccalaureate and decision on the direction of accounting was good. If it turns out that I can not go to another profile. In the end, I'm only 20 years old. And you can always learn. You just have to want. And sitting at home and doing nothing is not a good option. Remember!Do you work? Do you learn?Ps. If you like this post, please let me know. If you have questions about the places where you can go to seek.

Kiss your Nika