AKCEPTACJA OSÓB NIEPEŁNOSPRAWNYCH PRZEZ SPOŁECZEŃSTWO

Witam chciała bym poruszyć dziś temat akceptacji osób niepełnosprawnych przez społeczeństwo ,ponieważ w życiu zdarzają się różne przypadki niektórzy są niepełnosprawni od urodzenia inni ulegli poważnym wypadkom. Czy niepełnosprawni znaczy , że gorsi otóż są różne opinie na ten temat .

Kasia Aleksandra Herbuś

Moje zdanie na temat osób niepełnosprawnych jest bardzo podobne do tych już tu napisanych. Uważam, że takie osoby wcale nie są gorsze od osób pełnosprawnych a nawet lepsze. Wiem z doświadczenia. Podziwiam osoby nie pełnosprawne, że nie wstydzą sie swoich chorób i niepełnosprawności i pomimo tego żyją jak normalne osoby pełnosprawne i potrafią mieć uśmiech od ucha do ucha i cieszyć sie każdym dniem z życia. Wielki szacuneczek dla nich. Pokłony dla was. Jesteście wszyscy niesamowici.

Dominik Bojańczyk

Ja, jako osoba pełnosprawna uważam ze każdy człowiek ma szansę na sukces. Środowisko niestety bywa okrutne dla "odmieńców". Jednakże jestem w pełni świadomy ze osoba, która jest na wózku może jak najbardziej dorównać a nawet zaskoczyć i przewyższyć osobę, która jest w pełni zdrowa. Są na przykład igrzyska paraolimpijskie, które dają szansę niepełnosprawnym. Wtedy zdrowi ludzie okazują im ogromny szacunek. Ja sam jestem pełen podziwu ze mimo choroby ludzie niepełnosprawni odnoszą ogromne sukcesy nie tylko sportowe czy artystyczne albo intelektualne. Moim zdaniem osoby niepełnosprawne jak najbardziej należą do społeczności i należy ich szanować tak jak innych zdrowych

Gosia Grzegrzółka

Akceptacja działa w obie strony. Są ludzie, którzy stronią od osób niepełnosprawnych ale i tacy, dla których niepełnosprawność nie jest przeszkodą w stworzeniu dobrej relacji. Obie strony muszą chcieć nawiązać relacje i wzajemnie się akceptować. Niektóre osoby niepełnosprawne również same stronią od innych osób, ponieważ uważają że są wiecznie pokrzywdzeni i każdy powinien im współczuć i kochać. Akceptacja osób niepełnosprawnych przez osoby zdrowe, zależy od obu stron.

Anna Chojnacka

Akceptacja osób niepełnosprawnych to bardzo trudny i drażliwy temat. Wiem to z autopsji. Sama jestem osobą sprawną. Natomiast mam męża poruszającego się na wózku. Skoro wybrałam sobie kogoś i od samego początku wiedziałam jak wygląda sytuacja to oczywistym jest, iż go akceptuję w pełni. Niestety nie dotyczy to mojej rodziny. Mam wrażenie i myślę, że słuszne, że oni nie akceptują go jako mojego partnera. Wydaje mi się, że liczyli na to, że zwiążę się z " normalnym" chłopakiem. Ku ich niezadowoleniu posłuchałam głosu serca. Czy żałuję? Ani troszkę.

Maria  Milarska

Jestem w pełni akceptowana, niestety, dyskryminowana przez bariery architektoniczne, które, bywa, że są niwelowane bez porozumienia z użytkownikami, bez odwoływania się do logiki, choćby, czy prawa budowlanego.

Karolina Marcinkowska

Ja mam same problemy. Może dlatego, że jestem młodą osobą, której niepełnosprawności nie widać. Ludzie są stereotypowi i takie też mają myślenie. Ja chyba na czole bym musiała mieć napisane " nie jestem źle wychowana tylko niepełnosprawna". Dla mnie to temat rzeka i godzinami mogłabym opowiadać na ten temat.

Krzysztof Boroński

Ja osobiście jestem niepełnosprawny, i wcale nie narzekam, bardzo dobrze dogaduje się ze swoimi pełnosprawnymi rówieśnikami. Chodzimy na imprezy, nigdy nikt nie dał mi odczuć tego że jestem przez nich jakoś inaczej odbieramy, mam dystans do siebie, oni mają dystans do mnie kiedy potrzebuję pomocy mówię o tym otwarcie oni to szanują i pomaga ją bez problemu. Myślę że u większości osób problem leży w tym że na siłę chcą by je inaczej postrzegać, jaką właśnie osoby niepełnosprawne, a nie starają się żyć normalnie. Owszem są czasem rzeczy których nie da się przeskoczyć. Ale podejście do siebie, swojej choroby niepełnosprawności dystansem czasami nawet szyderstwem ze swojej ułomności można dużo zyskać w oczach innych ludzi.

Monika Osińska

Cześć

To co przeczytałam tutaj jest trochę smutne, aczkolwiek znając młode pokolenie czasem trudno się dziwić Waszym wypowiedziom.

To bardzo trudny temat ale również bardzo ważny. Osobiście mam kontakt z wieloma osobami niepełnosprawnymi i akceptacja ich w moim otoczeniu nie stanowi problemu. Wiele zależy od człowieka... jeśli nie wszystko.

Pozdrowienia ☺ 
Marta Przybysz 

Witam. Z moja akceptacja jest różnie. Czasami jest tak ze się poryczę ze mam aparaty i ze nie dosłyszę czegoś i muszę się dopytywać. I to wkurza innych, ale niestety muszą się przyzwyczaić. Ale tez dziękuję Bogu ze nie jest ze mną aż tak źle. Mowie, chodzę, mam dwie ręce i dwie nogi wiec nie mogę narzekać ze jest bardzo źle. I tak czeka mnie cale życie z niepełnosprawnością wiec i tak trzeba się przyzwyczaić. Inni patrzą na to z góry ze nosze aparaty, ze tak powiem, maja to gdzieś. Natomiast są osoby, które nie przeszkadza im to ze nosze aparaty wiec za to im dziękuję ze są ze mną. Tyle na mój temat .

ACCEPTANCE OF DISABLED PERSONS BY SOCIETY

Hello, I would like to move today about the acceptance of people with disabilities by society, because there are different cases in life, some are disabled from birth, others have suffered serious accidents. Does the disabled mean that there are worse opinions on this subject.

Kasia Aleksandra Herbuś My opinion about people with disabilities is very similar to those already written here. I think that such people are not worse than non-disabled people and even better. I know from experience. I admire people who are not disabled, that they are not ashamed of their diseases and disabilities, and yet they live like normal non-disabled people and can have a smile from ear to ear and enjoy every day of life. A great respect for them. Bows for you. You are all amazing.

Dominik Bojańczyk I, as a non-disabled person, think that every person has a chance for success. The environment, unfortunately, is sometimes cruel for "changeling." However, I am fully aware that the person who is on the wheelchair can match up and even surpass and exceed the person who is fully healthy. There are, for example, the Paralympic Games that give the disabled a chance. Then healthy people show them immense respect. I am full of admiration that despite the disease people with disabilities are very successful not only sports, artistic or intellectual. In my opinion, disabled people belong to the community as much as possible and should be respected as other healthy people.

Gosia Grzegrzółka Acceptance works both ways. There are people who avoid people with disabilities but also those for whom disability is not an obstacle to creating a good relationship. Both parties must want to establish relationships and accept each other. Some disabled people themselves also avoid other people because they believe that they are forever disadvantaged and everyone should feel sorry for them and love them. Acceptance of people with disabilities by healthy people depends on both sides.

Anna Chojnacka
Acceptance of disabled people is a very difficult and sensitive topic. I know it from autopsy. I am a functional person myself. However, I have a husband moving on a wheelchair. Since I chose someone and from the very beginning I knew what the situation looks like, it is obvious that I accept it fully. Unfortunately, this does not apply to my family. I have the impression and I think it is right that they do not accept it as my partner. It seems to me that they were hoping that I would become a "normal" boyfriend. To their dissatisfaction, I listened to the voice of my heart. Do I regret? Not a little.

Maria Milarska
I am fully accepted, unfortunately, discriminated against by architectural barriers, which, sometimes, are leveled out without any communication with users, without reference to logic, even the construction law.

Karolina Marcinkowska

I have problems alone. Maybe because I am a young person whose disability can not be seen. People are stereotypical and they have such thinking too. I think I would have to have the words "I'm not badly raised only for the disabled" on my forehead. For me it's a river theme and for hours I could talk about it. 

Krzysztof Boroński
I am personally disabled, and I do not complain at all, I get along very well with my able-bodied peers. We go to parties, never gave me the feeling that I'm being picked up by them differently, I have a distance to myself, they have a distance to me when I need help, I speak about it openly, they respect it and help it without any problem. I think that most people find the problem lies in the fact that they want to perceive them differently, just what people with disabilities do and do not try to live normally. Yes, there are sometimes things that can not be overcome. But approaching yourself, your illness with disability, sometimes even mockery of your frailty, can be gained in the eyes of other people.

Monika OsińskaHeyWhat I have read here is a bit sad, but knowing the young generation is sometimes hard to be surprised by your statements.This is a very difficult subject but also very important. Personally, I have contact with many disabled people and accepting them in my environment is not a problem. Much depends on man ... if not everything.Greetings ☺

Marta PrzybyszHello. With my acceptance is different. Sometimes it is so that I am aware that I have cameras and that I will not hear something and I have to ask. And it annoys others, but unfortunately they have to get used to it. But also thank God that it is not so bad with me. Speaking, I walk, I have two hands and two legs so I can not complain that it is very bad. And so my whole life with disability awaits me and so you have to get used to it. Others look at it from above, they wear braces, so to speak, they have it somewhere. On the other hand, there are people who do not mind that they wear braces so I thank them that they are with me. So much about me.