Święto ustanowione przez Międzynarodową Organizację Pracy,
obchodzone w trzecią niedzielę marca od 1956 roku. Do decyzji
przyczyniły się tragiczne wydarzenia w kopalni węgla kamiennego Bois du
Cazier w Belgii, gdzie zginęły 262 osoby, a kilkadziesiąt zostało
poważnie rannych. Podobnym świętem, o nieco większym zasięgu globalnym,
jest obchodzony 3 grudnia Międzynarodowy Dzień Osób Niepełnosprawnych,
ustanowiony przez ONZ. Celem obu inicjatyw jest zarówno kształtowanie
świadomości dotyczącej problemów osób niepełnosprawnych, jak i walka z
wykluczeniem społecznym i dążenie do równouprawnienia. Integracja
społeczna od zawsze była kluczową kwestią dla właściwego funkcjonowania
osób niepełnosprawnych. Dzięki międzynarodowym wysiłkom sytuacja ta
uległa znacznej poprawie – niepełnosprawność przestaje być czymś
wstydliwym, nienaturalnym. Pod konwencją o prawach o niepełnosprawnych
podpisało się większość państw świata (Polska ratyfikowała w 2012 r.),
zobowiązując się tym samym do dołożenia wszelkich starań, by zapewnić
osobom niepełnosprawnym pełną dostępność do życia publicznego. Niestety,
pozostaje wciąż bardzo wiele do zrobienia – zwłaszcza w krajach
rozwijających się. Jak donosi Międzynarodowa Organizacja Zdrowia, około
miliard ludzi żyje z jakąś formą niepełnosprawności, z czego około
połowa nie ma dostępu do właściwej opieki medycznej, w tym
rehabilitacji, w wielu przypadkach umożliwiającej względny powrót do
zdrowia. Co więcej, wraz ze starzejącą się populacją w wielu krajach
liczba osób niepełnosprawnych stale rośnie. Dlatego nie mniej ważne od
działań ustawodawczych są ludzkie gesty solidarności i troski, czyli
bezinteresowna pomoc milionów wolontariuszy na świecie.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz